Είμαι η Χάγια. Γεννήθηκα στη Δαμασκό της Συρίας στις 31 Ιουλίου 2006. Έχω δύο αδερφές και έναν αδερφό. Όταν ήμουν 4 ή 5, πήγαινα στον παιδικό σταθμό και μετά, επειδή ξεκίνησε ο πόλεμος, έπρεπε να φύγουμε. Μετακομίσαμε στο κέντρο της Δαμασκού, και ζούσα σε ένα σε ένα μεγάλο σπίτι με τις δύο θείες μου, τις κόρες και τους γιους τους, καθώς και τον θείο μου, τη γυναίκα και τα παιδιά του και τη γιαγιά μου. Αν και το σπίτι ήταν μεγάλο, δεν υπήρχε αρκετός χώρος για όλους μας. Μετά από μερικούς μήνες, η γιαγιά μου πέθανε και η θεία μου με την οικογένειά της μετακόμισαν στην Αίγυπτο. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας μου ήταν στην Ισπανία, αλλά επειδή δεν μπορούσε να βρει δουλειά εκεί, μετακόμισε κι εκείνος στην Αίγυπτο. Μετά από έναν μήνα περίπου, μετακομίσαμε και εμείς στην Αίγυπτο. Μείναμε στο σπίτι ενός φίλου του για μερικές εβδομάδες. Στη συνέχεια μετακομίσαμε σε ένα διαμέρισμα. Εγώ πήγαινα σχολείο, και τα αδέρφια μου το ίδιο, ο πατέρας μου δούλευε και η μητέρα μου φρόντιζε το σπίτι. Μετά από ενάμιση χρόνο, ο πατέρας μου μετακόμισε ξανά στην Ισπανία, επειδή δεν ήταν ικανοποιημένος από τη δουλειά του. Αυτήν την περίοδο, οι αδερφές μου και η μητέρα μου δούλευαν. Μετά από λίγο καιρό, οι αδερφές μου σταμάτησαν να δουλεύουν, γιατί έπρεπε να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις τους. Ο πατέρας μου μας έστελνε χρήματα κάθε μήνα. Η αδερφή μου παντρεύτηκε και μετακόμισε στην πατρίδα του συζύγου της, τη Λιβύη. Έναν χρόνο αργότερα παντρεύτηκε και η άλλη αδερφή μου, αλλά έμεινε στην Αίγυπτο. Μετά από λίγο καιρό, ο πατέρας μου μετακόμισε στο Βερολίνο. Εκεί έκανε φίλους και έμαθε γερμανικά. Και μετά ήρθαμε και εμείς στο Βερολίνο. Από τη μία πλευρά, χαιρόμουν που θα έβλεπα επιτέλους τον πατέρα μου ξανά μετά από 2 χρόνια, αλλά από την άλλη λυπόμουν που έπρεπε να αφήσω πίσω τους φίλους και την αδερφή μου. Στην αρχή, για τις πρώτες 20 ημέρες, μείναμε στο διαμέρισμα ενός φίλου του πατέρα μου και στη συνέχεια μετακομίσαμε σε ένα ξενοδοχείο. Είχαμε μόνο ένα πολύ μικρό δωμάτιο με τέσσερα κρεβάτια, τέσσερις καρέκλες, ένα μικρό τραπέζι, μια μικρή τηλεόραση, διπλή ντουλάπα, κουζίνα και ένα μικρό μπάνιο. Το δωμάτιο ήταν πολύ μικρό, αλλά ήταν καλύτερα από το τίποτα. Έκανα ξανά καινούριους φίλους, και μάλιστα κάποιοι από αυτούς πήγαιναν στο σχολείο μου. Για πέντε μήνες πήγαινα στην τάξη υποδοχής, αλλά μετά πήγα στην κανονική τάξη, που ήταν η 5η τάξη. Αυτό κράτησε για έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά μετά βρήκαμε αυτό το διαμέρισμα και έπρεπε να αλλάξω σχολείο πάλι. Ήμουν χαρούμενη σε εκείνο το σχολείο, είχα φίλους και οι δάσκαλοι επίσης ήταν καλοί. Και αυτό το σχολείο μου αρέσει, και οι δάσκαλοι εδώ είναι επίσης καλοί.