BACKPACK ID

Γεφυρώνοντας γλώσσες και μνήμες για την ανάδειξη των πολλαπλών ταυτοτήτων: «Ποτέ μην αφήνεις πίσω σου το σακίδιό σου».

Το Έργο

Το BACKPACK ID είναι μια καινοτόμος παρέμβαση για την προώθηση της συμπερίληψης παιδιών προσφύγων στα σχολεία τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών (Ελλάδα και Ιταλία, Γερμανία και Σουηδία) που αντιμετωπίζουν έντονες και πολύ διαφορετικές προκλήσεις λόγω της προσφυγικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Υπολογίζοντας τις διαφορές αυτές, η παρούσα προσέγγιση κοινωνικής συμπερίληψης προωθεί μια κοινή αντιμετώπιση των προκλήσεων. Θεωρεί την κοινωνική συμπερίληψη των προσφυγόπαιδων τρόπο αντιμετώπισης των αναγκών και προοπτικών των παιδιών και των οικογενειών τους, και των τοπικών κοινωνιών και φορέων, ενώ επιβεβαιώνει τις ευρωπαϊκές αξίες.

Περισσότερα >

Προϊόντα

Το Πρόγραμμα Backpack ID, μέσα από συμμετοχικές και συλλογικές διαδικασίες, παρήγαγε τα ακόλουθα παραδοτέα / πνευματικά προϊόντα με στόχο να διευκολύνει την κοινωνική συμπερίληψη και την διαπροσωπική και διομαδική κατανόηση στο σχολικό περιβάλλον.

Περισσότερα >

Εταίροι

Ποιοι είμαστε

Περισσότερα >

Contact

The project is now closed. If you would like to request additional information about the project, you can contact the project coordinator here.

Η ζωή μου όταν ήμουν μικρό παιδί. Όταν ήμουν μικρό παιδί, ζούσα με τον μπαμπά, τη μαμά, τη γιαγιά και τον παππού και τα αδέλφια και τους φίλους μου. Ζούμε στο Κουρδιστάν στο Ιράν. Το σπίτι ήταν μικρό. Είχαμε φυτέψει έξω. Είχαμε φυτέψει σπόρους, φρούτα και λαχανικά. Μου άρεσε το Κουρδιστάν.

Στο δρόμο προς μια άγνωστη χώρα. Ήμουν 8 χρονών. Δεν θυμάμαι τα πάντα. Στην αρχή ταξιδέψαμε σε έναν μεγάλο ωκεανό με μια βάρκα. Στη συνέχεια ταξιδέψαμε στο πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου και μετά πήγαμε σε πολλές χώρες. Νόμιζα ότι ήταν τρομακτικό και φοβόμουν πολύ. Στο δρόμο προς μια άγνωστη χώρα. Στην αρχή περπατούσαμε σε μια σιδηροδρομική γραμμή και υπήρχαν πολλοί άνθρωποι. Εγώ και η μητέρα μου χτυπήσαμε στο κεφάλι και στο πόδι. Μετά η αστυνομία μας είπε να πάμε από άλλο δρόμο, που ήταν πιο εύκολος για τα παιδιά. Είμασταν τυχεροί. Όλοι φοβόντουσαν ότι η αστυνομία θα μας ξεγελούσε για να μας συλλάβει, αλλά ήταν πολύ καλοί. Ήρθαμε στη Σουηδία. Φτάσαμε στο κέντρο υποδοχής στο Λίνκεπινγκ. Ένας συγγενής ήρθε και μας πήρε. Το σπίτι τους ήταν μεγάλο. Μπορούσαμε να ξεκουραστούμε καλά.

Forum