BACKPACK ID

Γεφυρώνοντας γλώσσες και μνήμες για την ανάδειξη των πολλαπλών ταυτοτήτων: «Ποτέ μην αφήνεις πίσω σου το σακίδιό σου».

Το Έργο

Το BACKPACK ID είναι μια καινοτόμος παρέμβαση για την προώθηση της συμπερίληψης παιδιών προσφύγων στα σχολεία τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών (Ελλάδα και Ιταλία, Γερμανία και Σουηδία) που αντιμετωπίζουν έντονες και πολύ διαφορετικές προκλήσεις λόγω της προσφυγικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Υπολογίζοντας τις διαφορές αυτές, η παρούσα προσέγγιση κοινωνικής συμπερίληψης προωθεί μια κοινή αντιμετώπιση των προκλήσεων. Θεωρεί την κοινωνική συμπερίληψη των προσφυγόπαιδων τρόπο αντιμετώπισης των αναγκών και προοπτικών των παιδιών και των οικογενειών τους, και των τοπικών κοινωνιών και φορέων, ενώ επιβεβαιώνει τις ευρωπαϊκές αξίες.

Περισσότερα >

Προϊόντα

Το Πρόγραμμα Backpack ID, μέσα από συμμετοχικές και συλλογικές διαδικασίες, παρήγαγε τα ακόλουθα παραδοτέα / πνευματικά προϊόντα με στόχο να διευκολύνει την κοινωνική συμπερίληψη και την διαπροσωπική και διομαδική κατανόηση στο σχολικό περιβάλλον.

Περισσότερα >

Εταίροι

Ποιοι είμαστε

Περισσότερα >

Contact

The project is now closed. If you would like to request additional information about the project, you can contact the project coordinator here.

Parviz's transition story
Parviz's transition story

Μετακομίσαμε για το καλό σου. Φοβάμαι, ειδικά τη νύχτα, στο παλιό σπίτι, μόνος. Ήταν πολύ δύσκολο να αφήσω την οικογένειά μου. Μου λείπει η μητέρα μου, ο αδερφός μου, η γιαγιά μου, ο θείος και η θεία μου. Δώσαμε στους φίλους μας ένα άλμπουμ και βγάλαμε μια φωτογραφία μαζί και κλαίγαμε. Ο φίλος μου μου έδωσε ένα δαχτυλίδι.

Parviz's transition story

Γεια σας!

Από την αρχή, ζητήσαμε βοήθεια από τον ΟΗΕ για να φύγουμε από το Ιράν. Δεν έχω πατέρα. Είμαστε μόνο εγώ, η μητέρα μου, ο αδερφός μου, ο θείος και η γιαγιά μου. Για 7 χρόνια, η μητέρα μου πάσχιζε να φύγουμε από το Ιράν, και μια μέρα λάβαμε μια επιστολή και η επιτολή έλεγε ότι θα φεύγαμε για τη Σουηδία μέσα σε ένα μήνα. Το είπαμε σε όλους και φτιάξαμε τις βαλίτσες μας. Βάλαμε μέσα μια φωτογραφία της γιαγιάς μου. Η μαμά μου έβαλε μέσα στη βαλίτσα ένα φουστάνι και μια φούστα και σορτσάκι και εργαλεία που χρειαζόμασταν. Αγοράσαμε αεροπορικά εισιτήρια και είπαμε αντίο σε όλους. Πήγαμε στη Σουηδία μέσω Τουρκίας και πήγαμε στο Λίνκεπινγκ, όπου μας συνάντησε μια γυναίκα που λεγόταν Πουράν. Μετακομίσαμε στο διαμέρισμά μας και μετά από λίγες εβδομάδες πήγαμε σχολείο. Η ζωή χωρίς μπαμπά είναι πολύ σκληρή, και η μεγαλύτερη ευχή μου είναι να τον βρω.

Forum