BACKPACK ID

Γεφυρώνοντας γλώσσες και μνήμες για την ανάδειξη των πολλαπλών ταυτοτήτων: «Ποτέ μην αφήνεις πίσω σου το σακίδιό σου».

Το Έργο

Το BACKPACK ID είναι μια καινοτόμος παρέμβαση για την προώθηση της συμπερίληψης παιδιών προσφύγων στα σχολεία τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών (Ελλάδα και Ιταλία, Γερμανία και Σουηδία) που αντιμετωπίζουν έντονες και πολύ διαφορετικές προκλήσεις λόγω της προσφυγικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Υπολογίζοντας τις διαφορές αυτές, η παρούσα προσέγγιση κοινωνικής συμπερίληψης προωθεί μια κοινή αντιμετώπιση των προκλήσεων. Θεωρεί την κοινωνική συμπερίληψη των προσφυγόπαιδων τρόπο αντιμετώπισης των αναγκών και προοπτικών των παιδιών και των οικογενειών τους, και των τοπικών κοινωνιών και φορέων, ενώ επιβεβαιώνει τις ευρωπαϊκές αξίες.

Περισσότερα >

Προϊόντα

Το Πρόγραμμα Backpack ID, μέσα από συμμετοχικές και συλλογικές διαδικασίες, παρήγαγε τα ακόλουθα παραδοτέα / πνευματικά προϊόντα με στόχο να διευκολύνει την κοινωνική συμπερίληψη και την διαπροσωπική και διομαδική κατανόηση στο σχολικό περιβάλλον.

Περισσότερα >

Εταίροι

Ποιοι είμαστε

Περισσότερα >

Contact

The project is now closed. If you would like to request additional information about the project, you can contact the project coordinator here.

Εμείς οι Κρητικοί είμαστε κάπως διαφορετικοί από τους άλλους Έλληνες. Πίνουμε πολύ, τσακωνόμαστε πολύ, αλλά είμαστε και πολύ φιλόξενοι… σε όλα είμαστε «πολύ». Το ίδιο νιώθω κι εγώ, δηλαδή ότι πολλές φορές τα κάνω όλα πολύ. Άρα, αν και είμαστε διαφορετικές προσωπικότητες και διαφορετικοί χαρακτήρες την ίδια στιγμή έχουμε και κάποια κοινά στοιχεία που όμως πάλι αυτά μας ξεχωρίζουν από όλους τους Έλληνες. Επίσης, αν και είμαστε από διαφορετική χώρα όλοι νοιαζόμαστε για το καλό του πλανήτη και προσπαθούμε να τον προστατεύσουμε και αυτό είναι πραγματικά πολύ σπουδαίο.

Συνέντευξη με τη μητέρα της

Με λένε Γεωργία και έχω γεννηθεί στην Αθήνα, αλλά εδώ και δώδεκα χρόνια κατοικώ στο Ρέθυμνο. Το 2006 ήρθα εδώ σε ηλικία 36 ετών. Ο λόγος που μετακινήθηκα ήταν για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους. Αρχικά, ένιωσα φόβο, αγωνία, λύπη, νοσταλγία, αλλά μόνο για τις πρώτες δέκα μέρες. Πάρα πολλά γιατί βασάνιζαν το μυαλό μου στο πρώτο διάστημα που έμεινα εδώ. Σε μικρό χρονικό διάστημα παντρεύτηκα και έκανα οικογένεια.

Τα παιδικά μου χρόνια, η φοιτητική μου ζωή και οι πρώτοι μου έρωτες καθώς και οι δυνατές μου φιλίες ήταν αυτά τα πράγματα που πολλές φορές νοσταλγώ. Πραγματικά, από όλα αυτά μου λείπουν περισσότερο ακόμη και σήμερα, οι φίλοι μου.

Forum