Γεια, ονομάζομαι Ιζαμπέλλα και θέλω να συστηθώ μέσα από τη μουσική. Η μουσική πάντα μου κρατούσε συντροφιά, και στις καλές και στις θλιβερές στιγμές. Η πρώτη μου ανάμνηση σχετικά με τη μουσική είναι ένα τραγούδι, που μου τραγουδούσε ο παππούς μου, και όταν πέθανε, η μητέρα μου και η γιαγιά μου μου το τραγουδούσαν πριν κοιμηθώ. Αυτό το τραγούδι λέγεται “Que sera sera” (“Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει”). Κάθε φορά που πηγαίνω στο νεκροταφείο για να επισκεφτώ τον παππού μου, τραγουδάω αυτό το τραγούδι και μου φαίνεται ότι έρχεται πιο κοντά.

Για μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου, μου άρεσε η “Βιολέττα”, μια τηλεοπτική σειρά, και ήξερα όλα τα τραγούδια της, ακόμα και όσα τραγουδούσαν στα Ισπανικά! Μου άρεσε τόσο πολύ που έπεισα τους γονείς μου να με πάνε σε δύο από τις συναυλίες της!

Ένα τραγούδι που με σημάδεψε είναι το “Ulisse” (“Οδυσσέας”) του Lowlow. Το άκουγα όλη μέρα, ειδικά όταν χώρισαν οι γονείς μου και έβρισκα καταφύγιο στη μουσική. Το αγαπημένο μου τραγούδι για αυτήν την περίοδο είναι το “Sogni appesi” (“Όνειρα που κρέμονται”), ενός Ιταλού τραγουδιστή που λέγεται “Ultimo” (“Τελευταίος”).

Οι αγαπημένοι μου στίχοι από αυτό το τραγούδι είναι:
«… Από τότε που ήμουν παιδί

Έχω μόνο έναν στόχο:
Να είμαι από την πλευρά των λιγότερο σημαντικών ανθρώπων, και να νιώθω ο πιο σημαντικός για αυτόν τον λόγο.»