Αμέλια – Η πατρίδα μου

Γεια, με λένε Αμέλια και είμαι 12 χρονών. Γεννήθηκα στην Πολωνία, και η μετάβαση στη Γερμανία ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Έκλαιγα για δύο εβδομάδες περίπου, ήταν δύσκολο και για την οικογένειά μου. Πιο βαριά από όλους το πήρε η κολλητή μου, πίστευε ότι η ζωή της χωρίς εμένα δεν είχε πια κανένα νόημα. Ήθελα να βάλω τα κλάματα, αλλά δεν το έκανα, γιατί θα την στεναχωρούσα ακόμα περισσότερο. Η πρώτη εβδομάδα στη Γερμανία ήταν πολύ δύσκολη και θλιβερή και μετά από έναν χρόνο ήταν χειρότερα. Έπρεπε να πηγαίνω σχολείο και όταν κοιτούσα μέσα στην τάξη, έτρεχα γρήγορα στη μητέρα μου και άρχιζα να κλαίω, γιατί υπήρχαν μόνο παιδιά αραβικής καταγωγής και κανένα από την πατρίδα μου. Στην 4η τάξη έκανα φίλους. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε συναντώ τους φίλους μου στην Πολωνία ή ότι τους ξέχασα. Ακόμα συναντιόμαστε. Τώρα είμαι στην 6η τάξη και αισθάνομαι άνετα εδώ. Αλλά μου λείπει η οικογένειά μου και οι φίλοι μου.