Ιστορίες για τον εκπαιδευτικό
Δέσποινα, Ένας άνθρωπος - δέντρο
Έχω ζωγραφίσει ένα ανθρωπάκι το οποίο είναι εγώ. Στη μέση υπάρχει μια καρδιά, είναι το παρελθόν μου, γιατί μέσα στην καρδιά μας έχουμε ότι έχει προηγηθεί και μας έφερε στο τώρα. Γύρω γύρω έχω ζωγραφίσει κλαδιά τα οποία, πάνω τους έχουν λέξεις κλειδιά, κείμενα και φωτογραφίες. Οι λέξεις κλειδιά συμπυκνώνουν όλη την ιστορία της οικογένειάς μου και από τις δύο μεριές. Δυσκολίες επιβίωσης και συμβίωσης, φόβος για το άγνωστο, δύσκολα χρόνια, απώλειες, αγάπη και έρωτες, αισιοδοξία, αφοσίωση, εμπιστοσύνη, κατανόηση και βοήθεια.
Ας αρχίσουμε από την μεριά της μητέρας μου. Είναι Αρβανίτισσα και Σαρακατσάνα. Οι Σαρακατσαναίοι κάνανε κάθε χρόνο πανηγύρια για να αναβιώσουν τα έθιμά τους στο Μόλο της Πάρνηθας και γίνονται ακόμα και τώρα. Οι φωτογραφίες είναι από αυτά τα πανηγύρια.
Περνάμε τώρα στην οικογένειά του μπαμπά: Ο μπαμπάς μου είναι από τη Κέρκυρα και λέγεται Σαρακηνός. Για την προέλευση του επιθέτου υπάρχουν δύο απόψεις: η μία είναι ότι ήταν πειρατές και η άλλη ότι ήταν Ανατολίτες. Ο μπαμπάς μου είναι περήφανος για το επίθετό του και του αρέσει να λέει την ιστορία του.